ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΑΓΙΑΣ ΓΗΣ

                Η ώρα είναι 10:20 και το φως του αυγουστιάτικου ήλιου ήδη ζεσταίνει τα πάντα γύρω μου. Στέκομαι στην είσοδο του Ναού της Αναστάσεως του Κυρίου μας και μπροστά μου, στα δέκα βήματα περίπου, είναι η πλάκα της Αγίας Αποκαθηλώσεως με τα μεγαλοπρεπέστατα καντήλια από πάνω της να τη φωτίζουν. Γύρω της τουλάχιστον είκοσι άνθρωποι, πεσμένοι στα γόνατα, προσκυνούν και πάνω από πενήντα να περιμένουν να κάνουν το ίδιο.  Κάνω το Σταυρό μου, δύο βήματα μπροστά και στρίβω δεξιά. Μπροστά μου τώρα οι μαρμάρινες σκάλες που οδηγούν στον Γολγοθά. Εκεί θα πάω πρώτα, εκεί θέλω πρώτα να προσκυνήσω και μετά να οδηγηθώ στην Αγία Αποκαθήλωση. Ανέβηκα τα είκοσι επτά σκαλοπάτια, σαν να ήταν ένα με δύο. Δεν νιώθω καθόλου κούραση, ενώ κανονικά έπρεπε να έχω λαχανιάσει. Δόξα τω Θεώ! Τώρα επιτέλους βρίσκομαι στο Γολγοθά. Και εδώ ο κόσμος πολύς, από όλα τα μέρη του κόσμου. Μπροστά μου μια δεκαριά γυναίκες και άνδρες με πολύχρωμα ρούχα. Μπροστά τους η οδηγός τους κρατά στα χέρια της ένα σημαιάκι,

Περπατώ όσο μπορώ πιο γρήγορα, οι πλάκες στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλεως δεν μου επιτρέπουν να αναπτύξω ταχύτητα, είναι γλιστερά σαν τζάμι από τα χρόνια και τα πόδια που τις έχουν πατήσει, αν και πραγματικά πανέμορφες. Τι δεν είναι όμορφο εδώ; Τι δεν είναι αρμονικά δεμένο; Αφού Εσύ όλα εδώ τα ευλόγησες. Σαν από μόνα τους, τα χέρια μου τεντώνονται, για να ακουμπήσουν τους τοίχους ανάμεσα στο στενό δρομάκι, μάλλον ζηλεύοντας τα πόδια που μπορούν να ακουμπούν το έδαφος που πάτησες, Κύριε, για να «κλέψουν» και αυτά λίγη ευλογία. Αν και εξαντλημένος από το ταξίδι, νιώθω σαν να έχω φτερά στα πόδια, σαν να έχω πόδια μικρού παιδιού. Η χαρά μου απερίγραπτη, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι εδώ. Πηγαίνω δεξιά και αριστερά, σαν μικρό κατσικάκι που χοροπηδά, επειδή   είδε τη μάνα του, και παίζει γύρω της. Τα χρώματα από τα μαγαζάκια σε όλη μου την πορεία ηρεμούν τα μάτια μου και το μοναδικό άρωμα που όλη η Πόλη απλόχερα προσφέρει γαληνεύει την ψυχή μου. Μεγάλη η χαρά μου, που με

Προσκυνητάρι Αγίας Γης Εισαγωγή Τα Άγια Προσκυνήματα είναι οι τόποι όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που γνωρίζουμε μέσα από την Αγία Γραφή, δηλαδή την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, και τα βρίσκουμε στο σημερινό κράτος του Ισραήλ, στην Παλαιστινιακή Αρχή, στην Ιορδανία αλλά και στην Αίγυπτο. Τα Πανάγια Προσκυνήματα της Αγίας Γης, μετά το πάθος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είχαν και συνεχίζουν να έχουν ξεχωριστή θέση στις ψυχές όλων των Χριστιανών. Από τον 4 ο αιώνα μ. Χ. η Αγία Ελένη χτίζει ναούς   γίνεται η επίσημη αναγνώριση των Χριστιανικών μνημείων και από τότε κι έπειτα επιθυμία του κάθε Χριστιανού ήταν και είναι να έρθει στους Αγίους Τόπους, εκεί όπου έστησαν οι άχραντοι πόδες του Κυρίου, και με ευλάβεια να προσκυνήσει εκεί όπου ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, Γεννήθηκε, Δίδαξε, Σταυρώθηκε, Τάφηκε και Αναστήθηκε για την σωτηρία όλων των ανθρώπων.   Οι Άγιοι Τόποι πάντοτε συγκινούν και γεμίζουν την ψυχή του ανθρώπου με πνευματική κατάνυξη, ανά